រតនា​ ​គឺជា​ប្រធានមន្ទីរ​អប់រំ​ ​យុវជន​ ​និងកីឡា​ ​ខេត្ត​ឧត្តរមានជ័យ​។​ ​រតនា​ ​បាន​រៀបរាប់​ថា​ ​បេតិកភណ្ឌ​វប្បធម៌​ត្រូវ​បាន​ដាក់បញ្ចូល​ទៅ​ក្នុង​កម្មវិធី​សិក្សា​នៅ​ចុង​ទសវត្សរ៍​ទី៧០​ ​បន្ទាប់ពី​ការ​ដួល​រលំ​នៃ​របប​ខ្មែរក្រហម​។​ ​ក៏ប៉ុន្តែ​ ​បេតិកភណ្ឌ​វប្បធម៌​ ​ជាពិសេស​ការអប់រំ​អំពី​បេតិកភណ្ឌ​វប្បធម៌​ក្នុង​តំបន់​ ​ពុំសូវ​ជា​ត្រូវ​បាន​ផ្តោត​ការ​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ខ្លាំង​នៅក្នុង​ថ្នាក់រៀន​ទេ​។​ ​គ្រូបង្រៀន​និង​មន្ត្រី​អប់រំ​មានការ​ព្រួយបារម្ភ​ចំពោះ​ការ​តាម​ឲ្យ​ទាន់​កាលវិភាគ​សិក្សា​ដែល​កំណត់​ដោយ​ក្រសួង​អប់រំ​ ​យុវជន​ ​និងកីឡា​។​ ​ហេតុនេះ​គ្រូបង្រៀន​ជាទូទៅ​ពុំ​បាន​ងាក​ចេញពី​កាលវិភាគ​របស់​ខ្លួន​ ​ដើម្បី​បញ្ជ្រាប​អំពី​មេរៀន​ស្តី​ពី​បេ​តិ​-​ក​ភណ្ឌ​វប្បធម៌​ក្នុង​តំបន់​ទៅកាន់​សិស្សានុសិស្ស​ឡើយ​។​ ​ការសិក្សា​ពី​បេតិកភណ្ឌ​វប្បធម៌​តែងតែ​ផ្តោត​សំខាន់​ទៅលើ​ទីតាំង​សំ​ខាន់​ៗ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ដូចជា​ប្រាសាទអង្គរវត្ត​ជាដើម​។​ ​ទន្ទឹម​នឹង​នេះ​ ​បេ​តិ​-​ក​ភណ្ឌ​វប្បធម៌​ ​ក៏​ជាផ្នែក​តូច​មួយ​សម្រាប់​វិញ្ញា​សារ​ប្រឡង​ដំណាច់ឆ្នាំ​សម្រាប់​សិស្សានុសិស្ស​ដែរ​។​ ​

     ផល្លា​ ​គឺជា​នាយករង​សាលារៀន​មួយ​នៅក្នុង​ភូមិ​តា​មន្ត​។​ ​គាត់​ពិពណ៌នា​ថា​ ​សិស្សានុសិស្ស​មានការ​ចាប់អារម្មណ៍​ចំពោះ​បេតិកភណ្ឌ​វប្បធម៌​ក្នុង​សហគមន៍​ ​ក៏ប៉ុន្តែ​ក្រសួង​អប់រំ​ ​យុវជន​ ​និងកីឡា​ ​បាន​ដាក់បញ្ចូល​ព័ត៌មាន​នេះ​នៅក្នុង​កម្មវិធី​សិក្សា​ ​តិចតួច​ណាស់​។​ ​ផល្លា​ ​បាន​និយាយ​ថា​ ​គ្រូបង្រៀន​ ​“​បាន​ខិតខំ​ប្រឹងប្រែង​”​ ​បញ្ជ្រាប​ចំណេះដឹង​ពី​បេតិកភណ្ឌ​វប្បធម៌​ក្នុង​សហគមន៍​ ​ទៅ​ក្នុង​កិច្ច​តែងការ​បង្រៀន​របស់​ខ្លួន​។​ ​រយៈពេល​ត្រឹមតែ១០ម៉ោង​ក្នុង​មួយ​សប្តាហ៍​ ​សម្រាប់​មុខវិជ្ជា​ក្រៅពី​មុខវិជ្ជា​វិទ្យាសាស្ត្រ​ពិត​ ​បច្ចេកវិទ្យា​ ​វិស្វកម្ម​ ​និង​គណិតវិទ្យា​ ​គឺ​មាន​រយៈពេល​តិចតួច​ណាស់​ ​សម្រាប់​ការ​បញ្ជ្រាប​ពី​មេរៀន​ស្តី​ពី​បេតិកភណ្ឌ​វប្បធម៌​ក្នុង​សហគមន៍​។​ ​គាត់​បាន​បន្ត​ថា​ ​សិស្ស​គាត់​ប្រមាណ​ជាង​ពាក់កណ្តាល​ថ្នាក់​ ​បានដឹង​អំពី​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ក្នុង​សហគមន៍​។​ ​ផល្លា​ ​រៀបរាប់​ថា​ ​ការ​ផ្តួចផ្តើម​ស្តី​ពី​បេតិកភណ្ឌ​វប្បធម៌​នា​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​ ​មាន​សភាព​ទូលាយ​និង​ផ្តោត​លើ​តំបន់​ជាតិ​ជាជាង​បេតិកភណ្ឌ​ ​វប្បធម៌​ក្នុង​សហគមន៍​។​ ​មកទល់​សព្វថ្ងៃ​ ​ពុំ​ទាន់​មាន​ទស្សនកិច្ច​សិក្សា​ជា​ផ្លូវការ​ណាមួយ​ទៅកាន់​តំបន់​តា​មន្ត​នៅឡើយ​ទេ​។​ ​